Trans Mongolie Expres
Door: bramenkirsten
Blijf op de hoogte en volg Bram & Kirsten
18 Oktober 2011 | Mongolië, Ulaanbaatar
Moskou, 3 oktober
Hier dan de eerste update na een fantastisch feest en afscheid!
Het was een lange (brakke) reis naar Moskou, met een lange stop in Riga. We kwamen laat aan en hadden nog geen plattegrond oid. Dus werd het een taxirit van ruim een uur .
We zaten in een fijn hotel met Russische quisine: veel vet & varkensvlees... Bij het ontbijt staan we niet meer te kijken van volledige kebabschotels en glazen drank… Een zwembad en sauna op de 30e verdieping maakt het hotel nog completer, tenminste. Gedesillusioneerd moesten we vaststellen dat de lift slechts tot de 26e verdieping ging.
Zondag hebben we de stad & metro verkend, superkoud buiten!!! De wind & regen voelde zo rond het vriespunt. Het Rode Plein, de kathedralen met de mooie torens en het Kremlin gezien, heel onwerkelijk en indrukwekkend! Stalin is hier een held en we kwamen verschillende ‘look a likes’ tegen waarmee je op de foto kon. De beeltenis van Lenin kom je overal tegen. Verder is de stad erg grauw en duidelijk volgens communistisch plan opgezet. Communiceren blijft lastig, weinig mensen spreken Engels en de tekens zijn niet te begrijpen. Gelukkig is de metrokaart vrij duidelijk. Andere dingen daarentegen zijn onbegrijpelijk. Zo zit er onderaan aan iedere roltrap een vrouwtje die de boel in de gaten houdt, maar die je vooral geen informatie mag vragen. totaal nutteloos in onze ogen. Ook weten Russen etalages vol te hangen met kleren die ze niet verkopen.
Maandag was het heerlijk weer en hebben we de hele dag door de stad gewandeld. De ‘Cathedral of Christ the saviour’ is prachtig en het Rode Plein met de Pokrovsky Cathedral in de zon is ook een heel ander gezicht dan in de regen! Het enorme warenhuis GUM heeft de meest luxe winkels. Dat moet ook wel want de dames zien er allemaal tot in de puntjes verzorgd uit. De mannen daarentegen niet en we vragen ons regelmatig af wat zo’n meisje met zo’n hork moet… ze zijn wel bijna allemaal pertinent chagrijnig en kijken ongelukkig. Bijzondere cultuur.. overal prijkt de Russische vlag en staan enorme beelden van soldaten en vind je andere nationalistische uitingen.
Trans Mongolië Expres, 5 oktober
Troosteloze dorpjes trokken aan ons voorbij omgeven door eindeloze vlakten met beukenbossen met geel-groen-rode herfstbladeren. Sommige dorpjes tellen nog geen tien huizen. Het lijken vervallen houten huisjes, wel deels zelfvoorzienend met moestuin. Wat voor leven leiden de Russen die hier wonen? Waar werken ze? Staan de dorpjes op zichzelf of maken ze deel uit van een aantal andere dorpjes die elkaar onderhouden? Vooralsnog blijven dit onbeantwoorde vragen die bij ons opkomen tijdens de reis van Moskou naar Peking.
Gisteravond om 20:35 vertrokken we samen met andere wereldreizigers, Siberische mensen die kleren hadden ingekocht in Moskou en een enkele Chinees die gewoon op weg was naar huis. De grote groene Chinese trein, van zeker 60 jaar oud werd verwarmd door steenkoolovens. De rook pluimt erboven uit en de prikkende geur drong diep in alles door. Onze eerstvolgende stop was drie dagen later in Irkutsk, vlakbij Lake Baikal, het diepste meer ter wereld. Tot die tijd waren we aan elkaar en alle andere medepassagiers overgeleverd. Chinezen, Zweden, Russen, Noren, Australiërs, Belgen, Nederlanders, je trof ze hier allemaal aan. De sfeer was goed en iedereen maakte een praatje met elkaar en deelde de reiservaringen. De trein stopte gemiddeld één keer in de drie uur bij een dorpje alwaar de plaatselijke bevolking klaar stond om hun eigen gebakken brood, taart of gestookte wodka aan de reiziger te venten. Maar het was oppassen geblazen aangezien de trein geen signaal geeft wanneer hij weer begint te rollen, twintig minuten zijn immers geen twintig minuten, maar kunnen er ook 15 zijn, of 25. Wetende dat de volgende Express pas over enkele dagen voorbij komt, zorgden wij dat we ruimschoots op tijd weer veilig binnen waren.
De trein telt ongeveer twintig wagons met ieder zo’n tien kamers. Per kamer zijn er vier bedjes; de twee bovenste kunnen omhoog geklapt worden en de onderste dienen overdag als bank. Wij deelden onze kamer met Mikael, een 33 jarige Zweed.
Het was bijzonder slapen in een smal hard bedje, maar de cadans van de trein werkt rustgevend. Opfrissen was een uitdaging; een douche is er niet en een wastafel vond je alleen in het niet fris ruikende ijzeren toilet. We vermaakten ons met het spelen van een spelletje dammen of schaken, een minipocketboekje, een filmpje op onze minilaptop of een gesprek met de mede-avonturiers, heerlijk onthaasten zo!
Irkutsk, 9 oktober 2011
Het was even uitzoeken hoe we om 04.30 bij ons guesthouse in Irkutsk konden komen. In de trein wordt Moskou tijd aangehouden maar ondertussen passeerden we vijf keer een tijdsgrens en was het dus voor ons gevoel 23.30 toen we met nog drie anderen (die ietwat aangeschoten waren door de wodka) uit de trein stapten. Ons slaapadres was midden in de stad bij Sergei en zijn familie. Na 4 dagen was een douche een groot genot!! Om toch in het lokale ritme te komen hebben we de wekker gezet en zijn we na een paar uur slaap Irkutsk gaan verkennen. Het is een bijzondere stad met bijna 700.000 inwoners. Vroeger stonden er 28 kathedralen en vooral schattige houten huisjes. Veel huizen zijn afgebrand en daarna mocht er alleen nog met steen gebouwd worden in het centrum. Een paar staan er gelukkig nog, ze zijn 100 – 200 jaar oud en erg verweerd, verzakt en vervallen. Stalin heeft destijds 14 kathedralen laten vernietigen waaronder de mooiste en grootste op het centrale plein. Hiervoor in de plaats staat een foeilelijk groot grijzen betonnen gebouw wat als hoofdkantoor van de communistische partij diende. Nu is het een administratiekantoor. Zonde..
De lokale markt is een belevenis; overal kraampjes met snoepjes, wollen sokken, lang ondergoed, sloffen en andere spullen die hier in de winter hard nodig zijn om warm te blijven. Ook is er een gedeelte met talloze kooitjes en dozen met puppies en kittens. Gelukkig worden ze verkocht of weggegeven aan mensen die ze als huisdier met liefde verzorgen.
Wel wordt er veel bont verkocht waarvan je liever niet wilt weten van welke dieren dat afkomstig is.
Het blijft bijzonder om te ondervinden hoe wantrouwig Russen zijn. Dat heeft waarschijnlijk alles te maken met het verleden waarin is aangeleerd dat je niemand kon vertrouwen. Wel zijn ze hier een stuk vriendelijker en behulpzamer dan in Moskou.
11 oktober zijn we met een gids (Tanya) en driver (Edward, tevens eigenaar van een kleine reisorganisatie hier) naar Lake Baikal geweest. Het was wederom een prachtige zonnige dag en na een rit van 70 km door de eindeloze bossen kwamen we bij het enorme meer aan. Het is het diepste meer ter wereld (1637 meter) en bevat enorme hoeveelheden vis waaronder Omul, wat ter plaatse wordt gerookt en erg lekker is! Tanya praatte non-stop over hoe bijzonder het meer voor de omgeving is. Ook geloven ze in verschillende mythen waaronder dat de mensheid hier ontstaan is, dat het Eiland Olhorn magische krachten heeft en dat het meer een verjongende uitwerking heeft op mensen.
We hebben last van een jetlag, (trainlag in ons geval) en proberen die 5 uur verschil op een manier in te halen zonder dat we teveel missen. Morgen stappen we weer in de trein richting Mongolië!
Irkutsk – Ulaan Baatar, 10-12 oktober 2011
De trein die uit Irkutsk vertrok bleek niet over dezelfde voorzieningen te beschikken als de andere trein. Het grootste gemis was een restauratiewagon waar je gezellig kon zitten en spelletjes kon spelen met medepassagiers onder het genot van wat drinken en versnaperingen. Nu waren we aangewezen op onze benauwde vier-persoons cabine die we deelden met twee meiden uit Wales. Aan de meiden lag het niet, maar na een nacht te hebben geslapen met vier personen op 8 m2 is wat afwisseling fijn, zoals een spelletje en een biertje in een andere ruimte.
Wat het ook minder aangenaam maakte, was de gestapo-mentaliteit van de Chinese conductrice. Toiletdeuren waren constant op slot en één toilet had zij voor zichzelf gereserveerd waardoor wij met 28 man waren aangewezen op een toilet. Het was niet toegestaan om tijdens tussenstops naar buiten te gaan, wanneer je haar passeerde kreeg je een snauw en om negen uur in de avond gebaarde ze dat we moesten gaan slapen. Afijn..
Het landschap verschilde enorm van het uitzicht tijdens onze vorige treinreis. In plaats van berkenbossen zagen wij nu uitgestrekte vlakten en werd opnieuw duidelijk hoe gigantisch de afmetingen zijn van Lake Baikal. Duidelijk was dat de Mongoolse grens naderde. Enerzijds verblijde ons dit, anderzijds was dit een spannend moment omdat wij geen registratiekaart hadden en wanneer je in Rusland bent is zo’n kaart verplicht. Een fles cognac en 50 Amerikaanse dollars moest toch genoeg zijn om een Rus bij de grens om te kopen, hoopten wij.
Bij de grens mochten we gelukkig wel naar buiten, waarschijnlijk wist de Chinese conductrice al dat wij daar vijf uur zouden doorbrengen. Nog steeds hebben wij geen idee waarom dit vijf uur heeft moeten duren aangezien alleen onze paspoorten werden gecheckt en er enkele herders door de coupés liepen op zoek naar verboden middelen. Gelukkig waren de Siberische weergoden ons goed gezind en hebben we heerlijk in ons t-shirtje in de zon gelegen onder het genot van een koude Tuborg. Een vriendelijke Russische douanier maakte het nog aangenamer en gaf ons zonder enige discussie een registratiekaart. Mongolië here we come!
Ulaan Baatar 18-10-2011
In UB aangekomen werden we opgehaald door de mensen van het hostel, fijn, want het was 6u ’s ochtends. Wij konden direct in een tweepersoonskamertje terwijl anderen moesten wachten tot er een kamer of bed vrijkwam.
UB is een veel te volle drukke, smerige, stinkende stad. Het verkeer staat muurvast en toetert non stop. Puin en afval ligt overal en de uitlaatgassen zorgen voor een constante stank. Even wennen dus. We verkennen de boel en vinden wel wat mooie tempels, kloosters en een fijn koffiehuisje.
Vrijdag werden we opgehaald door Ungbataar, onze gids voor de komende dagen. We reden 5 uur naar zijn huis (gertent) in Kankhorin, daar deden we inkopen en ontmoetten we zijn familie. Vanaf daar was het nog 4 uur rijden naar de horse man (Schar), echt in the middle of nowhere. Onvoorstelbaar hoe hij in het pikkedonker over de vlaktes scheurde en uit de ontelbare sporen de juiste ‘weg’ wist te vinden.. gaar kwamen we aan bij Schar en zijn familie. We kregen direct een kom warme yak thee. Lekker! Het is bijzonder om te zien hoe een hele familie in zo’n kleine tent leeft. Een kastje, een altaar, wat dozen met spullen, 1 of 2 bedden en de rest slaapt op de vloer. Wij sliepen in een andere ger. De houtkachel werd flink opgestookt maar ‘s nachts als die gedoofd was, werd het verschrikkelijk koud. De bedden zijn van hout en hebben geen matras dus we werden redelijk brak wakker. Het uitzicht maakte alles goed! We vertrokken met Ungbataar, Schar, en een extra paard voor de bagage. Te paard gingen we eerst naar een waterval en daarna trokken we 3 dagen van 9-18uur over de vlaktes, door sneeuw, water, over bergen, door rotspartijen. Die paarden zijn net berggeiten, ongelooflijk knap hoe ze manoeuvreren tussen gladde keien en rotsen. Tussen de middag kookte Ungbataar een goede lunch terwijl wij een dutje deden in onze ‘del’, een traditionele lange jas die superwarm is! Elke middag kwamen we bij een nieuwe ‘nomadenfamilie’ aan die net hun winterkamp hadden opgezet en ons ontvingen met warme yak thee. We moesten overal van alles proeven, yoghurt, boter, paardenmelk, wodka, rijst of noodles met schapenvlees. Volle borden en kommen werden keer op keer gevuld en als je bedankte kreeg je het toch. Het ene uitzicht was nog mooier dan de ander. De sterrenhemel was ongelooflijk en als we wakker werden lag er sneeuw en liepen overal tientallen geiten, paarden en yaks om ons heen. Een ochtend werden er 2 geiten voor ons neus gecastreerd met een schaar en de volgende ochtend werd een geit geslacht om de simpele reden dat ze weer vlees nodig hadden. Bizar!
Het was echt een geweldig mooie tocht en heel speciaal zo zonder andere toeristen. Van anderen in het hostel hoorden we dat andere trips erg teleurstellend zijn; maar 1-2 uur per dag op een paard en in toeristenkampen overnachten. Wij zijn heel blij met zo’n privé trip met zoveel ervaringen met de echte nomadenfamilies en de uitdagende route te paard. Na 4 dagen kou, harde bedden en teveel (niet al te lekker) eten kijken we uit naar ons hostel in de stad met warme douche en toilet!
Hier dan de eerste update na een fantastisch feest en afscheid!
Het was een lange (brakke) reis naar Moskou, met een lange stop in Riga. We kwamen laat aan en hadden nog geen plattegrond oid. Dus werd het een taxirit van ruim een uur .
We zaten in een fijn hotel met Russische quisine: veel vet & varkensvlees... Bij het ontbijt staan we niet meer te kijken van volledige kebabschotels en glazen drank… Een zwembad en sauna op de 30e verdieping maakt het hotel nog completer, tenminste. Gedesillusioneerd moesten we vaststellen dat de lift slechts tot de 26e verdieping ging.
Zondag hebben we de stad & metro verkend, superkoud buiten!!! De wind & regen voelde zo rond het vriespunt. Het Rode Plein, de kathedralen met de mooie torens en het Kremlin gezien, heel onwerkelijk en indrukwekkend! Stalin is hier een held en we kwamen verschillende ‘look a likes’ tegen waarmee je op de foto kon. De beeltenis van Lenin kom je overal tegen. Verder is de stad erg grauw en duidelijk volgens communistisch plan opgezet. Communiceren blijft lastig, weinig mensen spreken Engels en de tekens zijn niet te begrijpen. Gelukkig is de metrokaart vrij duidelijk. Andere dingen daarentegen zijn onbegrijpelijk. Zo zit er onderaan aan iedere roltrap een vrouwtje die de boel in de gaten houdt, maar die je vooral geen informatie mag vragen. totaal nutteloos in onze ogen. Ook weten Russen etalages vol te hangen met kleren die ze niet verkopen.
Maandag was het heerlijk weer en hebben we de hele dag door de stad gewandeld. De ‘Cathedral of Christ the saviour’ is prachtig en het Rode Plein met de Pokrovsky Cathedral in de zon is ook een heel ander gezicht dan in de regen! Het enorme warenhuis GUM heeft de meest luxe winkels. Dat moet ook wel want de dames zien er allemaal tot in de puntjes verzorgd uit. De mannen daarentegen niet en we vragen ons regelmatig af wat zo’n meisje met zo’n hork moet… ze zijn wel bijna allemaal pertinent chagrijnig en kijken ongelukkig. Bijzondere cultuur.. overal prijkt de Russische vlag en staan enorme beelden van soldaten en vind je andere nationalistische uitingen.
Trans Mongolië Expres, 5 oktober
Troosteloze dorpjes trokken aan ons voorbij omgeven door eindeloze vlakten met beukenbossen met geel-groen-rode herfstbladeren. Sommige dorpjes tellen nog geen tien huizen. Het lijken vervallen houten huisjes, wel deels zelfvoorzienend met moestuin. Wat voor leven leiden de Russen die hier wonen? Waar werken ze? Staan de dorpjes op zichzelf of maken ze deel uit van een aantal andere dorpjes die elkaar onderhouden? Vooralsnog blijven dit onbeantwoorde vragen die bij ons opkomen tijdens de reis van Moskou naar Peking.
Gisteravond om 20:35 vertrokken we samen met andere wereldreizigers, Siberische mensen die kleren hadden ingekocht in Moskou en een enkele Chinees die gewoon op weg was naar huis. De grote groene Chinese trein, van zeker 60 jaar oud werd verwarmd door steenkoolovens. De rook pluimt erboven uit en de prikkende geur drong diep in alles door. Onze eerstvolgende stop was drie dagen later in Irkutsk, vlakbij Lake Baikal, het diepste meer ter wereld. Tot die tijd waren we aan elkaar en alle andere medepassagiers overgeleverd. Chinezen, Zweden, Russen, Noren, Australiërs, Belgen, Nederlanders, je trof ze hier allemaal aan. De sfeer was goed en iedereen maakte een praatje met elkaar en deelde de reiservaringen. De trein stopte gemiddeld één keer in de drie uur bij een dorpje alwaar de plaatselijke bevolking klaar stond om hun eigen gebakken brood, taart of gestookte wodka aan de reiziger te venten. Maar het was oppassen geblazen aangezien de trein geen signaal geeft wanneer hij weer begint te rollen, twintig minuten zijn immers geen twintig minuten, maar kunnen er ook 15 zijn, of 25. Wetende dat de volgende Express pas over enkele dagen voorbij komt, zorgden wij dat we ruimschoots op tijd weer veilig binnen waren.
De trein telt ongeveer twintig wagons met ieder zo’n tien kamers. Per kamer zijn er vier bedjes; de twee bovenste kunnen omhoog geklapt worden en de onderste dienen overdag als bank. Wij deelden onze kamer met Mikael, een 33 jarige Zweed.
Het was bijzonder slapen in een smal hard bedje, maar de cadans van de trein werkt rustgevend. Opfrissen was een uitdaging; een douche is er niet en een wastafel vond je alleen in het niet fris ruikende ijzeren toilet. We vermaakten ons met het spelen van een spelletje dammen of schaken, een minipocketboekje, een filmpje op onze minilaptop of een gesprek met de mede-avonturiers, heerlijk onthaasten zo!
Irkutsk, 9 oktober 2011
Het was even uitzoeken hoe we om 04.30 bij ons guesthouse in Irkutsk konden komen. In de trein wordt Moskou tijd aangehouden maar ondertussen passeerden we vijf keer een tijdsgrens en was het dus voor ons gevoel 23.30 toen we met nog drie anderen (die ietwat aangeschoten waren door de wodka) uit de trein stapten. Ons slaapadres was midden in de stad bij Sergei en zijn familie. Na 4 dagen was een douche een groot genot!! Om toch in het lokale ritme te komen hebben we de wekker gezet en zijn we na een paar uur slaap Irkutsk gaan verkennen. Het is een bijzondere stad met bijna 700.000 inwoners. Vroeger stonden er 28 kathedralen en vooral schattige houten huisjes. Veel huizen zijn afgebrand en daarna mocht er alleen nog met steen gebouwd worden in het centrum. Een paar staan er gelukkig nog, ze zijn 100 – 200 jaar oud en erg verweerd, verzakt en vervallen. Stalin heeft destijds 14 kathedralen laten vernietigen waaronder de mooiste en grootste op het centrale plein. Hiervoor in de plaats staat een foeilelijk groot grijzen betonnen gebouw wat als hoofdkantoor van de communistische partij diende. Nu is het een administratiekantoor. Zonde..
De lokale markt is een belevenis; overal kraampjes met snoepjes, wollen sokken, lang ondergoed, sloffen en andere spullen die hier in de winter hard nodig zijn om warm te blijven. Ook is er een gedeelte met talloze kooitjes en dozen met puppies en kittens. Gelukkig worden ze verkocht of weggegeven aan mensen die ze als huisdier met liefde verzorgen.
Wel wordt er veel bont verkocht waarvan je liever niet wilt weten van welke dieren dat afkomstig is.
Het blijft bijzonder om te ondervinden hoe wantrouwig Russen zijn. Dat heeft waarschijnlijk alles te maken met het verleden waarin is aangeleerd dat je niemand kon vertrouwen. Wel zijn ze hier een stuk vriendelijker en behulpzamer dan in Moskou.
11 oktober zijn we met een gids (Tanya) en driver (Edward, tevens eigenaar van een kleine reisorganisatie hier) naar Lake Baikal geweest. Het was wederom een prachtige zonnige dag en na een rit van 70 km door de eindeloze bossen kwamen we bij het enorme meer aan. Het is het diepste meer ter wereld (1637 meter) en bevat enorme hoeveelheden vis waaronder Omul, wat ter plaatse wordt gerookt en erg lekker is! Tanya praatte non-stop over hoe bijzonder het meer voor de omgeving is. Ook geloven ze in verschillende mythen waaronder dat de mensheid hier ontstaan is, dat het Eiland Olhorn magische krachten heeft en dat het meer een verjongende uitwerking heeft op mensen.
We hebben last van een jetlag, (trainlag in ons geval) en proberen die 5 uur verschil op een manier in te halen zonder dat we teveel missen. Morgen stappen we weer in de trein richting Mongolië!
Irkutsk – Ulaan Baatar, 10-12 oktober 2011
De trein die uit Irkutsk vertrok bleek niet over dezelfde voorzieningen te beschikken als de andere trein. Het grootste gemis was een restauratiewagon waar je gezellig kon zitten en spelletjes kon spelen met medepassagiers onder het genot van wat drinken en versnaperingen. Nu waren we aangewezen op onze benauwde vier-persoons cabine die we deelden met twee meiden uit Wales. Aan de meiden lag het niet, maar na een nacht te hebben geslapen met vier personen op 8 m2 is wat afwisseling fijn, zoals een spelletje en een biertje in een andere ruimte.
Wat het ook minder aangenaam maakte, was de gestapo-mentaliteit van de Chinese conductrice. Toiletdeuren waren constant op slot en één toilet had zij voor zichzelf gereserveerd waardoor wij met 28 man waren aangewezen op een toilet. Het was niet toegestaan om tijdens tussenstops naar buiten te gaan, wanneer je haar passeerde kreeg je een snauw en om negen uur in de avond gebaarde ze dat we moesten gaan slapen. Afijn..
Het landschap verschilde enorm van het uitzicht tijdens onze vorige treinreis. In plaats van berkenbossen zagen wij nu uitgestrekte vlakten en werd opnieuw duidelijk hoe gigantisch de afmetingen zijn van Lake Baikal. Duidelijk was dat de Mongoolse grens naderde. Enerzijds verblijde ons dit, anderzijds was dit een spannend moment omdat wij geen registratiekaart hadden en wanneer je in Rusland bent is zo’n kaart verplicht. Een fles cognac en 50 Amerikaanse dollars moest toch genoeg zijn om een Rus bij de grens om te kopen, hoopten wij.
Bij de grens mochten we gelukkig wel naar buiten, waarschijnlijk wist de Chinese conductrice al dat wij daar vijf uur zouden doorbrengen. Nog steeds hebben wij geen idee waarom dit vijf uur heeft moeten duren aangezien alleen onze paspoorten werden gecheckt en er enkele herders door de coupés liepen op zoek naar verboden middelen. Gelukkig waren de Siberische weergoden ons goed gezind en hebben we heerlijk in ons t-shirtje in de zon gelegen onder het genot van een koude Tuborg. Een vriendelijke Russische douanier maakte het nog aangenamer en gaf ons zonder enige discussie een registratiekaart. Mongolië here we come!
Ulaan Baatar 18-10-2011
In UB aangekomen werden we opgehaald door de mensen van het hostel, fijn, want het was 6u ’s ochtends. Wij konden direct in een tweepersoonskamertje terwijl anderen moesten wachten tot er een kamer of bed vrijkwam.
UB is een veel te volle drukke, smerige, stinkende stad. Het verkeer staat muurvast en toetert non stop. Puin en afval ligt overal en de uitlaatgassen zorgen voor een constante stank. Even wennen dus. We verkennen de boel en vinden wel wat mooie tempels, kloosters en een fijn koffiehuisje.
Vrijdag werden we opgehaald door Ungbataar, onze gids voor de komende dagen. We reden 5 uur naar zijn huis (gertent) in Kankhorin, daar deden we inkopen en ontmoetten we zijn familie. Vanaf daar was het nog 4 uur rijden naar de horse man (Schar), echt in the middle of nowhere. Onvoorstelbaar hoe hij in het pikkedonker over de vlaktes scheurde en uit de ontelbare sporen de juiste ‘weg’ wist te vinden.. gaar kwamen we aan bij Schar en zijn familie. We kregen direct een kom warme yak thee. Lekker! Het is bijzonder om te zien hoe een hele familie in zo’n kleine tent leeft. Een kastje, een altaar, wat dozen met spullen, 1 of 2 bedden en de rest slaapt op de vloer. Wij sliepen in een andere ger. De houtkachel werd flink opgestookt maar ‘s nachts als die gedoofd was, werd het verschrikkelijk koud. De bedden zijn van hout en hebben geen matras dus we werden redelijk brak wakker. Het uitzicht maakte alles goed! We vertrokken met Ungbataar, Schar, en een extra paard voor de bagage. Te paard gingen we eerst naar een waterval en daarna trokken we 3 dagen van 9-18uur over de vlaktes, door sneeuw, water, over bergen, door rotspartijen. Die paarden zijn net berggeiten, ongelooflijk knap hoe ze manoeuvreren tussen gladde keien en rotsen. Tussen de middag kookte Ungbataar een goede lunch terwijl wij een dutje deden in onze ‘del’, een traditionele lange jas die superwarm is! Elke middag kwamen we bij een nieuwe ‘nomadenfamilie’ aan die net hun winterkamp hadden opgezet en ons ontvingen met warme yak thee. We moesten overal van alles proeven, yoghurt, boter, paardenmelk, wodka, rijst of noodles met schapenvlees. Volle borden en kommen werden keer op keer gevuld en als je bedankte kreeg je het toch. Het ene uitzicht was nog mooier dan de ander. De sterrenhemel was ongelooflijk en als we wakker werden lag er sneeuw en liepen overal tientallen geiten, paarden en yaks om ons heen. Een ochtend werden er 2 geiten voor ons neus gecastreerd met een schaar en de volgende ochtend werd een geit geslacht om de simpele reden dat ze weer vlees nodig hadden. Bizar!
Het was echt een geweldig mooie tocht en heel speciaal zo zonder andere toeristen. Van anderen in het hostel hoorden we dat andere trips erg teleurstellend zijn; maar 1-2 uur per dag op een paard en in toeristenkampen overnachten. Wij zijn heel blij met zo’n privé trip met zoveel ervaringen met de echte nomadenfamilies en de uitdagende route te paard. Na 4 dagen kou, harde bedden en teveel (niet al te lekker) eten kijken we uit naar ons hostel in de stad met warme douche en toilet!
-
18 Oktober 2011 - 14:29
Saskia Post:
Wow! Wat een te gek verhaal zeg! Heel bijzonder.. Ging het paardrijden goed? En nog gefeliciteerd Bram met je verjaardag! Hebben jullie het nog een beetje gevierd? Ik kijk nu al uit naar jullie volgende verhaal :) Kus -
18 Oktober 2011 - 14:59
Oma:
geweldig bedankt dat ik mee mag genieten van jullie super belevenissen
veel sukses met het vervolg en geniet er maar goed van liefs oma -
18 Oktober 2011 - 15:13
Kaatje:
Viva la Vodka, dat begrijp je dan steeds beter! Fijn dat jullie zo genieten en zoveel moois zien tijdens deze reis. Xxx -
18 Oktober 2011 - 16:25
Rik Wals:
Nou mensen! Klinkt alsof jullie flink moeten afzien!!! En zo zien jullie er ook uit! Grapje...klinkt allemaal fantastisch. Geen zadelpijn Bram?
Wacht vol spanning op jullie volgende update... -
18 Oktober 2011 - 17:07
Pienenaap:
Wow wat een start! Geweldig om te lezen en de foto's te zien. Zoveel ervaringen in deze eerste weken. Het was af en toe misschien een beetje afzien maar geloof me dit gaat je bij blijven. En het goede nieuws is dat het vanaf nu alleen maar warmer wordt!
Heel veel liefs en een ontzettend dikke verjaardagskus -
18 Oktober 2011 - 17:21
Ellen:
Bram, nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag,jij ook Kirsten en nog wel te paard gevierd.. Wat geweldig dat jullie zulke indrukwekkende ervaringen hebben o.a. met die nomadenfamilies en dat jullie genieten van hun gewoontes en de natuur. Dit blijft onuitwisbaar denk ik. Veel plezier verder en hele dikke kus van Fokke en mam. -
18 Oktober 2011 - 17:29
Joost V T:
Een apart volkje die Russen als ik het zo hoor. Maarja jullie hebben het overleeft, haha. Mooi verhaal, zo kort weg en nu al zo veel gezien. Veel plezier met de volgende onderneming!
-
18 Oktober 2011 - 18:10
Nien,Rem&Juul:
Lieverds, wat ontzettend fijn om wat van jullie te horen. Zat er al met smart op te wachten. Had van Ellen gehoord dat jullie haar gemaild hadden en dat alles goed gaat. Super leuk verhaal, leuk om te lezen. De foto's zijn ook leuk. Heel veel plezier en geniet er van. Dikke kus van ons! -
18 Oktober 2011 - 18:17
Fred:
Haha, mooi met je Albert Heijn Hamstertas in Moskou! Te gek verhaal en leuke foto's! Geniet! -
18 Oktober 2011 - 18:20
Suzanne Van Tongeren:
Wow, wat een indrukken! Vooral de tocht te paard lijkt me geweldig! Jullie zien er super uit op de foto's! Lekker blijven genieten! xxx -
18 Oktober 2011 - 18:42
Oma En Lian:
Wat een lef zeg en wat een mooi verhaal en mooie foto's. Geniet er maar van en wij genieten mee met jullie. Heel veel liefs Oma en Lian xxxxxxx -
18 Oktober 2011 - 20:05
Anna @ Aart:
Prachtig verhaal met net zulke foto's.
Het lijkt nog maar zo kort geleden dat jullie vertrokken en als we lezen wat jullie al mee hebben gemaakt.
Let ook op de geuren want die blijven het langst in de herinnering!
Hier is de herfst echt begonnen. Regen en wind. Blij dat we niet in een tent wonen.
Doe rustig aan want er volgen nog véél meer avonturen.
Liefsch met dikke knuffel. -
19 Oktober 2011 - 07:59
Fokke:
Hallo Kirsten Bram,
Fijn om wat te horen van jullie. Het heeft even geduurd, maar dan komt er ook wat. Jullie hebben al heel wat beleefd, zeg! Prachtige (sfeer)foto's en een mooi verslag. Functioneert alles nog een beetje, Bram, na vier dagen paardrijden? En Kirsten, dat je geniet, straalt er echt van af. Veel plezier en avontuur nog verder en ik kijk al weer uit naar jullie volgende verslag.
Liefs en groeten van Fokke. -
19 Oktober 2011 - 10:14
Roelf-Jan:
Goed Verhaal. Nog gefeliciteerd met je verjaardag Bram. Bijzonder om het onderweg te vieren. Tot zover klinkt het prachtig, foto's zijn adembenemend. Enjoy en tot het volgende verhaal -
20 Oktober 2011 - 19:42
Jan En Elly:
ik lees dat Bram jarig is geweest, nog gefeliciteerd hoor,
en al een goed begin van zo'n wereldreis jullie zijn echt in een andere wereld als dat wij zijn zo te lezen.
geniet en zorg voor veel herinneringen van deze reis.XXXX -
21 Oktober 2011 - 18:11
Es:
ow zo fijn om jullie net te skypen!!! bedankt voor het zetten van de wekker :-) geweldig om jullie te horen en en te zien en om de foto's te kijken... wauw...
heel veel liefs! -
26 Oktober 2011 - 05:25
Manon:
Hey!
Wat leuk om te zien dat jullie ook Rusland aan doen. Heel grappig om te lezen, want ik ervaar het nu heel erg anders haha. Als je eenmaal hebt kennisgemaakt zijn Russen supergastrvrij! (ik studeerde eerst in Petrozavodsk 7 weken en nu 6 weken in St. Petersburg). Al moet ik zeggen dat Moskou wel echt anders is dan St. Petersburg en ik zelf niet voorbij de Oeral ben geweest. Dus als je benieuwd bent naar het andere Rusland :p (manonentius.blogspot.com) Tot die tijd nog een hele goede reis!
Groetjes Manon (Entius haha) -
26 Oktober 2011 - 11:16
Joppe:
Wat een geweldige foto's!
Het leven is goed!
Groeten,
Joppe -
28 Oktober 2011 - 07:23
Annemiek & Harold:
Mooie verhalen en fantastische foto's, blijf genieten! Xx -
30 Oktober 2011 - 18:29
Klaas:
Wat een schitterend reisverslag!! op de een of anderen manier slagen jullie erin (samen met de foto's) om de lezer mee te nemen in jullie ervaringen. Ik blijf jullie volgen!! Met hartelijke groet,
Klaas
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
