Laos & Cambodja
Door: bramenkirsten
Blijf op de hoogte en volg Bram & Kirsten
04 Maart 2012 | Cambodja, Phnom-Penh
Laos, het land van kippen en kinderen
Thailand was een goede onderbreking waar alles makkelijk te regelen is en we uitgebreid konden genieten van westerse luxe. Voor een maandje wel fijn maar we misten toch een beetje het avontuurlijke gevoel van nieuwe dingen ontdekken, vandaar dat we veel zin hadden Laos in te gaan.
Met de boot staken we de Mekong, de natuurlijke grens over naar het dorpje Huay Xai in Laos. De meeste toeristen nemen hier één van de vele boten naar het bekende stadje Luang Prabang en dit stond aanvankelijk ook op ons programma. Inmiddels is deze tocht een drukte van jewelste geworden en proppen ze te veel mensen in een boot.
De ‘Gibbon Experience’ was voor ons echter reden genoeg om in dit dorp een tussenstop te maken. Voor een paar dagen trokken we per voet en ‘zippend’ door de jungle. Om ons middel kregen we een harnas met een grote katrol die je aan een netwerk van stalen kabels kunt klikken en zo zoef je van bergtop naar bergtop, soms wel 300 meter hoog en 750 meter ver. Dit gaf een geweldige adrenalinekick en het uitzicht was adembenemend. We overnachtten in een ware boomhut op 30m hoogte waar je alleen naartoe kon zippen en in de openlucht op een houten plateautje kon douchen en plassen. De gezellige groep waarmee we dit avontuur beleefden, maakte deze fantastische ervaring af.
Om de volle boten naar Luang Prabang te vermijden besloten we vanaf hier naar Luang Nam Tha te gaan in het noordwesten. Het dorp stelt weinig voor; het is een uitvalsbasis voor diverse tochten in de omgeving. Je vindt er een lange straat met enkele guesthouses en informatiepunten. Met een ander Nederlands stel hebben we een dag gekajakt en legden we aan bij een dorpje waar kinderen zich vermaakten door al slaand met een stok een fietsband voort te bewegen, een spel dat in Nederland al lange tijd in het museum thuishoort.
Een dag later huurden we motoren en zijn we 60 km noordwaarts de bergen ingereden naar Muang Sing. Het dorpje telt een straat en een groepje kleine oude vrouwtjes van de Akha-stam die versierd met zilveren sieraden en felgekleurde kleren souvenirs verkopen maar stiekem ook hun voorraad opium aan je proberen te slijten. Deze omgeving vormt een onderdeel van de legendarische ‘Golden Triangle’, het gebied waar etnische minderheden al eeuwenlang bijverdienen door opium te verhandelen. De oude vrouwtjes zijn zeer volhoudend en sommige knettergek, alsof ze zelf teveel hadden gesnoept van hun eigen lekkernij. (een jongen werd in z’n kruis gegrepen toen hij iets weigerde te kopen). Met het kopen van een paar armbandjes hielden we ze te vriend en konden we rustig foto’s van ze maken.
Ook hier hebben we de georganiseerde tochtjes links laten liggen en zijn we zelf de omgeving gaan verkennen. Soms leek het zowaar op de Dakar rally en moesten we zelfs door een maïsveld stuiteren om bij de afgelegen dorpjes te komen. Het was de moeite en het stof waard. Net onder de grens met China troffen we verschillende etnische minderheden met prachtige kleren en sieraden, in grote manden tillen ze van alles op hun rug, gesteund door een groot hengsel om hun hoofd. In ruil voor appels en mueslirepen wilden sommigen gelukkig op de foto. Het was erg mooi om de bamboe dorpjes tegen de heuvels te zien liggen en iedereen op het land te zien werken. Het aanschouwen van deze agrarische, bijna middeleeuwse levenswijze, was weer een verrijking.
Het viel ons op hoe ontzettend veel kinderen Laos telt; slapende baby’s op de rug van hun moeder, spelend langs de weg als kleuter en werkend op het land als puber. Bij een restaurantje op palen boven een rijstveld droomden we ’s avonds onder het genot van een Laobeer over alle mogelijkheden die het leven biedt. Denkend aan de vele culturen en mensen die we afgelopen maanden hebben ontmoet, beseften we wederom hoe wij boffen met zo’n grote reis en onze rijkdom.
Een nieuwe ervaring was om ‘s nachts gewekt te worden door boeddhistische monniken die eindeloos door luidsprekers hun gebed opzeggen. Het bleek het Makha Busa festival te zijn waarbij een speech wordt herdacht die door Boeddha aan 1250 verlichte volgelingen werd gehouden. Reden genoeg om weer uit bed te stappen en met een bus Pringles en een biertje door de volle straat te slenteren.
Vanaf deze plek zijn wij oostwaarts gereisd richting het dorpje Nong Khiaw, gelegen in een bergdal waar de brede Nam Ou rivier doorheen stroomt. Vanuit onze hangmat hadden we een prachtig uitzicht over grote bergpartijen terwijl Laotiaanse vrouwen de was deden en kinderen speelden in de rivier. De natuurlijke rust die van dit plekje uitging was erg fijn. Omdat we hadden gehoord dat Muang Ngoi Neua nog rustieker zou zijn, reisden we de volgende dag per boot over de Nam Ou naar dit bergdaldorpje, waar je overigens alleen per boot kunt komen. Badende buffels en vissende Laotianen te midden van grote rotspartijen maakte dit een erg mooie tocht. Muang Ngoi Neua bleek echter al aardig ‘ontdekt’ door de toerist, en het aantal bungalowtjes met ‘river view’ groeit gestaag. Bijzonder was het om te zien hoezeer het traditionele Laotiaanse leven en het toerisme elkaar hier raakt; de Laotianen leiden hun dorpse agrarische-vissende leven terwijl ieder jaar meer toeristen hun dorp bezoeken en slenteren over het zanderige hoofdpad van het dorp om hier en daar een fruitsapje of een biertje te drinken. Het moet vreemd zijn voor deze inwoners om het land zo snel te zien veranderen. In het dorp zelf was weinig te beleven en de meeste toeristen zijn druk met niets doen. Dat het dorp geen gsm-ontvangst heeft en alleen elektriciteit heeft gedurende vier uur per dag, geeft een heerlijke ‘gedwongen’ rust. De sfeer is laid-back en het was fijn om ’s middags af te koelen in de Nam Ou. Ook wij pasten ons aan en ondernamen slechts één activiteit: een bezoek aan een grot die ten tijde van de Vietnamoorlog dienst deed als schuilgrot. Deze grot kwam destijds goed van pas omdat de Amerikanen het presteerden meer bommen op Laos te gooien dan het totaal aantal bommen dat in de WOII op Duitsland en Japan werd gegooid.
Dit dorp bevestigde ons idee dat je nergens zoveel kinderen en kippen vindt als in Laos. Beiden scharrelen overal vrolijk rond. Hanen geven niks om zonsopkomst en kakelen dapper de hele dag en nacht door. Wat ook in de andere delen van Azië die we bezocht hebben het beeld bepaalt, is dat de rieten, houten en bamboe winkeltjes en restaurantjes tevens de woon- en slaapkamer van de familie is. De tv staat bijna altijd aan terwijl een aantal kinderen ervoor zit te kijken of ligt te slapen op een matras.
Inmiddels ontkwamen we er niet aan om de volgende stappen met de agenda op schoot te plannen, gezien de terugreis op 30 maart geboekt is. We kregen het er een beetje benauwd van en droomden over het uitstellen van de terugvlucht.
De volgende bestemming was Luang Prabang, geroemd door vele reizigers waardoor we erg nieuwsgierig waren geworden. Deze sfeervolle, koloniale en moderne stad is werkelijk prachtig en een welkome afwisseling als je een paar weken door voornamelijk agrarisch gebied hebt gereisd. De stad ligt ingebed tussen de Mekong en de Nam Khanrivier die aan weerzijden van de stad stromen. Het straatbeeld wordt gekarakteriseerd door prachtige houten koloniale en Indochinese panden enerzijds en blanke toeristen en monniken gekleed in oranje gewaden anderzijds. De voormalige Franse overheersing is voelbaar en zichtbaar: menu’s zijn niet zelden in het Frans en in de straatjes die verlicht worden door ‘Parijse’ lantaarns stuit je op prachtige auto’s zoals de Traction Avant. Een gigantische avondmarkt met duizenden handgemaakte kleren, stoffen horloges, tassen en enkele eetstalletjes waar je voor, jawel € 1 je bord onbeperkt vol kunt scheppen, maakt het ’s avonds zeer de moeite waard door de stad te slenteren. Terwijl we in Laos voornamelijk backpackers tegenkomen die net als wij ‘budgetreizen’, vind je in Luang Prabang opvallend veel gepensioneerden die ’s avonds over de kleine boulevard flaneren en chique aan hun wijntje nippen. Kortom, prima toeven hier.
En tja, als je toch in een nieuw land bent, wil je ook de hoofdstad zien. Vientiane wordt volgens ons alleen daarom bezocht want veel andere redenen kunnen we niet verzinnen. Noodgedwongen na een hete busreis van vijftien uur incl. pech in het donker in the middle of nowhere en volgeboekte guest houses, belandden we in een veel te duur maar des te heerlijk hotel. We hebben een dag genoten van het zwembad, eindelijk een goede pizza gegeten, de betonnen ‘Arc de triomphe’ replica bezocht en een bezoek aan de kapper gebracht alvorens door te rijden naar Pakse. De slaapbus was voor ons een nieuw fenomeen; een bus met smalle stapelbedjes langs de zijkanten waar één bedje voor twee personen bedoeld is. Je zou maar alleen reizen en gedwongen zijn lepeltje-lepeltje te slapen met je vreemde buurman…
Zodra we ’s ochtends vroeg aankwamen hebben we twee motorscooters gehuurd om het befaamde Bolaven plateau te verkennen. Voor de reiziger die niet het noorden van Laos heeft bezocht, is het deze plek waarschijnlijk een mooie kennismaking met de natuur die Laos te bieden heeft. Wij vonden de omgeving hier in het zuiden echter een beetje teleurstellend. Het zuiden heeft niet de bergen en de rotspartijen van het noorden waardoor het landschap minder spannend is. De gigantische watervallen die je tijdens deze trip tegenkomt zijn daarentegen ongelooflijk mooi en maakten het alsnog zeer de moeite waard. We overnachtten in houten hutjes aan rivieren en watervallen waar badende kinderen en grazende koeien voornamelijk het beeld bepalen. Hoewel we gewaarschuwd waren voor de 70 km lange ‘dirt road’ die terug naar Pakse leidt, besloten we toch deze route te rijden aangezien je hier de grootste watervallen vindt. Dat de weg - of laten we zeggen, de uitgehakte rotsen met enorme lagen oranje zand, stof en grind - zo slecht toegankelijk was, hadden we niet verwacht en vereiste de nodige rijvaardigheden en enorm veel energie. Maar als je halverwege uitkomt in een soort sprookjeslandschap met prachtige felle paarse bloemen tegen een rotswand waar een reusachtige 30 meter hoge waterval iedere seconde duizenden liters water naar beneden stort, heb je het gevoel beland te zijn in de ‘Tuin van Eden’.
Vol van dit prachtige aanzicht zocht Kirsten nietsvermoedend naar een plekje waar we konden zwemmen maar bleef ineens stokstijf staan omdat er op een halve meter afstand een grote groene sissende slang zijn hoofd opstak en klaar lag om toe te slaan. Het was ongelooflijk gek en eng om zo’n enorm beest in het echt te zien. Gelukkig blies de slang na een halve minuut de aftocht en konden wij onze tocht extra alert voortzetten. Het pad naar de onderkant van de waterval was echter niet te vinden dus toen we bij een helder poeltje boven aan een waterval uitkwamen (1m voor hij naar beneden stort ;) konden we de verleiding niet weerstaan onze kleren uit te trekken en een verfrissend bad te nemen om van de schrik te bekomen en ons op te laden voor de tweede helft van de rit.
Bedekt onder een dikke laag oranje stof kwamen we na vijf uur rijden eindelijk kapot in Pakse aan van waar we de volgende ochtend de bus naar Siphandon, oftewel 4000 islands, namen. Dit is het zuidelijke puntje van Laos waar de Mekong zich verbreedt en er meerdere eilandjes in ontstaan. Op zich is er naast de watervallen niet zoveel te beleven, maar voor twee dagen relaxen in een hangmat met uitzicht op de palmbomen en de rivier is het een heel prima plek. Hier werd het alweer een stuk heter (41 graden) maar daar moesten we ons toch op voorbereiden aangezien Cambodja en zuid Vietnam waarschijnlijk nog warmer zijn in deze tijd van het jaar.
Ook hier zijn er verschillende kleine winkeltjes waar je tripjes kunt regelen, waaronder de zestien uur durende busreis naar Siem Reap in Cambodja. Verstand op nul en vooral genieten van de prachtige natuur die Cambodja biedt; uitgestrekte akkers met hoge palmbomen, witte koeien en houten huisjes, precies zoals je het zelf uit zou tekenen.
Het land heeft een heftige recente geschiedenis achter de rug; we zien weinig oudere mensen maar ontzettend veel jonge, super vriendelijke, glimlachende, gemotiveerde en goed Engels sprekende jong volwassenen en kinderen, zowel in de stad als op het platteland. Ondanks de soms schrijnende armoede geven ze ons een heel warm en welkom gevoel. Iedereen probeert iets aan je te verkopen maar ze doen dit op een hele vrolijke sympathieke manier. Hoewel we weinig bedelaars zien, zijn er opvallend veel kinderen die zelfgemaakte armbandjes en kaarten verkopen om hun school te kunnen betalen of hun ouders te ondersteunen. Een goed doel waar we graag aan bijdragen.
Siem Reap heeft wederom een hele fijne ontspannen Franse sfeer met een gezellige markt en vele fantastische restaurantjes. De stad is de toegangspoort tot Angkor Wat, een hindoeïstisch- boeddhistisch gigantisch tempelcomplex – of beter gezegd, een gebied ter grootte van een middelgrote provincie waar iedere tempel weer een stad op zichzelf is - dat circa 1000 jaar geleden gebouwd is en tot één van de zeven wereldwonderen behoort. Door de hitte besloten we de verkenningstocht toch niet per fiets te maken, maar maakten we een goede deal met een allerleukste tuk-tuk driver. Drie dagen lang haalde hij ons tussen 5 en 6 uur ‘s ochtends op en bracht ons naar de verschillende tempels. Normaal gesproken zijn we na een dag wel tempelmoe, maar zoiets prachtigs en ongelooflijk indrukwekkends als Angkor Wat hebben we nog nooit gezien. Elke tempel is een wonder op zich; door de grootte, de perfecte details of door de door boomwortels overwoekerde wildernis. Werkelijk prachtig en een hoogtepunt van onze reis.
De tocht van Siem Reap naar de hoofdstad Phnom Penh was een dodemansrit en we hebben een paar keer het gevoel gehad aan een groot ongeluk te zijn ontsnapt. In landen waar een rijbewijs te koop is en waar broekies van achttien een bus mogen besturen, is het vragen om problemen.
In Cambodja ligt opvallend veel afval langs de weg, zowel op het platteland als in de stad. Dit in combinatie met het soms open riool maakt sommige delen van de miljoenenstad Phnom Penh erg onaangenaam maar de inwoners lijken er niets om te geven. Gelukkig is ook deze stad in beweging en zie je veel mooie architectuur en goede restaurants, dit in combinatie met het oorspronkelijke Cambodjaanse leven zoals grote witte koeien op de weg die een huifkar voort trekken, maakt het de moeite waard er een paar dagen te blijven.
De voornaamste reden voor een bezoek aan deze stad is echter vanwege de musea en gedenkplaatsen die het verhaal van Pol Pots Khmer Rouge vertellen die tussen 1975 en 1979 de gehele samenleving op beestachtige wijze heeft ontwricht. Onze ontmoeting met een van de zeven overlevenden uit de Tuol Sleng gevangenis waaruit twintigduizend Cambodjanen zijn afgevoerd naar Choeung Ek, een Killing Field waar men grof werd afgemaakt en in massagraven werd gegooid, was bijzonder en confronterend. Wanneer je de Killing Fields bezoekt en bedenkt dat circa 35 jaar geleden bijna twee van de ruim zes miljoen Cambodjanen zijn vermoord of als gevolg van ziekten en honger zijn overleden omdat de brute leider een agrarische communistische samenleving wilde realiseren waarbij hij intellectuelen, of bijvoorbeeld mensen die een bril droegen, als staatsvijanden zag, is het ongelooflijk goed om te zien hoe de Cambodjaan met dit verleden omgaat. Ze zijn vrolijk, positief, werken hard en praten openlijk over de geschiedenis; wanneer het land zich zo blijft ontwikkelen, ligt er hopelijk ook voor de arme Cambodjaan een mooie toekomst in het verschiet.
Na al deze indrukken waren we toe aan ontspanning. In het kleine kustplaatsje Kep, gelegen aan de Golf van Thailand, hebben we een paar dagen niets anders gedaan dan zwemmen, zonnen, lezen, fruitshakes drinken en genieten van visspecialiteiten in goede restaurants. Met honderden tegelijk worden krabben hier dagelijks binnengehaald en ook wij genoten van deze lekkernij. In Kep maakten we ons op voor de eindbestemming Vietnam. Ho Chi Minh City (Saigon), here we come!
Thailand was een goede onderbreking waar alles makkelijk te regelen is en we uitgebreid konden genieten van westerse luxe. Voor een maandje wel fijn maar we misten toch een beetje het avontuurlijke gevoel van nieuwe dingen ontdekken, vandaar dat we veel zin hadden Laos in te gaan.
Met de boot staken we de Mekong, de natuurlijke grens over naar het dorpje Huay Xai in Laos. De meeste toeristen nemen hier één van de vele boten naar het bekende stadje Luang Prabang en dit stond aanvankelijk ook op ons programma. Inmiddels is deze tocht een drukte van jewelste geworden en proppen ze te veel mensen in een boot.
De ‘Gibbon Experience’ was voor ons echter reden genoeg om in dit dorp een tussenstop te maken. Voor een paar dagen trokken we per voet en ‘zippend’ door de jungle. Om ons middel kregen we een harnas met een grote katrol die je aan een netwerk van stalen kabels kunt klikken en zo zoef je van bergtop naar bergtop, soms wel 300 meter hoog en 750 meter ver. Dit gaf een geweldige adrenalinekick en het uitzicht was adembenemend. We overnachtten in een ware boomhut op 30m hoogte waar je alleen naartoe kon zippen en in de openlucht op een houten plateautje kon douchen en plassen. De gezellige groep waarmee we dit avontuur beleefden, maakte deze fantastische ervaring af.
Om de volle boten naar Luang Prabang te vermijden besloten we vanaf hier naar Luang Nam Tha te gaan in het noordwesten. Het dorp stelt weinig voor; het is een uitvalsbasis voor diverse tochten in de omgeving. Je vindt er een lange straat met enkele guesthouses en informatiepunten. Met een ander Nederlands stel hebben we een dag gekajakt en legden we aan bij een dorpje waar kinderen zich vermaakten door al slaand met een stok een fietsband voort te bewegen, een spel dat in Nederland al lange tijd in het museum thuishoort.
Een dag later huurden we motoren en zijn we 60 km noordwaarts de bergen ingereden naar Muang Sing. Het dorpje telt een straat en een groepje kleine oude vrouwtjes van de Akha-stam die versierd met zilveren sieraden en felgekleurde kleren souvenirs verkopen maar stiekem ook hun voorraad opium aan je proberen te slijten. Deze omgeving vormt een onderdeel van de legendarische ‘Golden Triangle’, het gebied waar etnische minderheden al eeuwenlang bijverdienen door opium te verhandelen. De oude vrouwtjes zijn zeer volhoudend en sommige knettergek, alsof ze zelf teveel hadden gesnoept van hun eigen lekkernij. (een jongen werd in z’n kruis gegrepen toen hij iets weigerde te kopen). Met het kopen van een paar armbandjes hielden we ze te vriend en konden we rustig foto’s van ze maken.
Ook hier hebben we de georganiseerde tochtjes links laten liggen en zijn we zelf de omgeving gaan verkennen. Soms leek het zowaar op de Dakar rally en moesten we zelfs door een maïsveld stuiteren om bij de afgelegen dorpjes te komen. Het was de moeite en het stof waard. Net onder de grens met China troffen we verschillende etnische minderheden met prachtige kleren en sieraden, in grote manden tillen ze van alles op hun rug, gesteund door een groot hengsel om hun hoofd. In ruil voor appels en mueslirepen wilden sommigen gelukkig op de foto. Het was erg mooi om de bamboe dorpjes tegen de heuvels te zien liggen en iedereen op het land te zien werken. Het aanschouwen van deze agrarische, bijna middeleeuwse levenswijze, was weer een verrijking.
Het viel ons op hoe ontzettend veel kinderen Laos telt; slapende baby’s op de rug van hun moeder, spelend langs de weg als kleuter en werkend op het land als puber. Bij een restaurantje op palen boven een rijstveld droomden we ’s avonds onder het genot van een Laobeer over alle mogelijkheden die het leven biedt. Denkend aan de vele culturen en mensen die we afgelopen maanden hebben ontmoet, beseften we wederom hoe wij boffen met zo’n grote reis en onze rijkdom.
Een nieuwe ervaring was om ‘s nachts gewekt te worden door boeddhistische monniken die eindeloos door luidsprekers hun gebed opzeggen. Het bleek het Makha Busa festival te zijn waarbij een speech wordt herdacht die door Boeddha aan 1250 verlichte volgelingen werd gehouden. Reden genoeg om weer uit bed te stappen en met een bus Pringles en een biertje door de volle straat te slenteren.
Vanaf deze plek zijn wij oostwaarts gereisd richting het dorpje Nong Khiaw, gelegen in een bergdal waar de brede Nam Ou rivier doorheen stroomt. Vanuit onze hangmat hadden we een prachtig uitzicht over grote bergpartijen terwijl Laotiaanse vrouwen de was deden en kinderen speelden in de rivier. De natuurlijke rust die van dit plekje uitging was erg fijn. Omdat we hadden gehoord dat Muang Ngoi Neua nog rustieker zou zijn, reisden we de volgende dag per boot over de Nam Ou naar dit bergdaldorpje, waar je overigens alleen per boot kunt komen. Badende buffels en vissende Laotianen te midden van grote rotspartijen maakte dit een erg mooie tocht. Muang Ngoi Neua bleek echter al aardig ‘ontdekt’ door de toerist, en het aantal bungalowtjes met ‘river view’ groeit gestaag. Bijzonder was het om te zien hoezeer het traditionele Laotiaanse leven en het toerisme elkaar hier raakt; de Laotianen leiden hun dorpse agrarische-vissende leven terwijl ieder jaar meer toeristen hun dorp bezoeken en slenteren over het zanderige hoofdpad van het dorp om hier en daar een fruitsapje of een biertje te drinken. Het moet vreemd zijn voor deze inwoners om het land zo snel te zien veranderen. In het dorp zelf was weinig te beleven en de meeste toeristen zijn druk met niets doen. Dat het dorp geen gsm-ontvangst heeft en alleen elektriciteit heeft gedurende vier uur per dag, geeft een heerlijke ‘gedwongen’ rust. De sfeer is laid-back en het was fijn om ’s middags af te koelen in de Nam Ou. Ook wij pasten ons aan en ondernamen slechts één activiteit: een bezoek aan een grot die ten tijde van de Vietnamoorlog dienst deed als schuilgrot. Deze grot kwam destijds goed van pas omdat de Amerikanen het presteerden meer bommen op Laos te gooien dan het totaal aantal bommen dat in de WOII op Duitsland en Japan werd gegooid.
Dit dorp bevestigde ons idee dat je nergens zoveel kinderen en kippen vindt als in Laos. Beiden scharrelen overal vrolijk rond. Hanen geven niks om zonsopkomst en kakelen dapper de hele dag en nacht door. Wat ook in de andere delen van Azië die we bezocht hebben het beeld bepaalt, is dat de rieten, houten en bamboe winkeltjes en restaurantjes tevens de woon- en slaapkamer van de familie is. De tv staat bijna altijd aan terwijl een aantal kinderen ervoor zit te kijken of ligt te slapen op een matras.
Inmiddels ontkwamen we er niet aan om de volgende stappen met de agenda op schoot te plannen, gezien de terugreis op 30 maart geboekt is. We kregen het er een beetje benauwd van en droomden over het uitstellen van de terugvlucht.
De volgende bestemming was Luang Prabang, geroemd door vele reizigers waardoor we erg nieuwsgierig waren geworden. Deze sfeervolle, koloniale en moderne stad is werkelijk prachtig en een welkome afwisseling als je een paar weken door voornamelijk agrarisch gebied hebt gereisd. De stad ligt ingebed tussen de Mekong en de Nam Khanrivier die aan weerzijden van de stad stromen. Het straatbeeld wordt gekarakteriseerd door prachtige houten koloniale en Indochinese panden enerzijds en blanke toeristen en monniken gekleed in oranje gewaden anderzijds. De voormalige Franse overheersing is voelbaar en zichtbaar: menu’s zijn niet zelden in het Frans en in de straatjes die verlicht worden door ‘Parijse’ lantaarns stuit je op prachtige auto’s zoals de Traction Avant. Een gigantische avondmarkt met duizenden handgemaakte kleren, stoffen horloges, tassen en enkele eetstalletjes waar je voor, jawel € 1 je bord onbeperkt vol kunt scheppen, maakt het ’s avonds zeer de moeite waard door de stad te slenteren. Terwijl we in Laos voornamelijk backpackers tegenkomen die net als wij ‘budgetreizen’, vind je in Luang Prabang opvallend veel gepensioneerden die ’s avonds over de kleine boulevard flaneren en chique aan hun wijntje nippen. Kortom, prima toeven hier.
En tja, als je toch in een nieuw land bent, wil je ook de hoofdstad zien. Vientiane wordt volgens ons alleen daarom bezocht want veel andere redenen kunnen we niet verzinnen. Noodgedwongen na een hete busreis van vijftien uur incl. pech in het donker in the middle of nowhere en volgeboekte guest houses, belandden we in een veel te duur maar des te heerlijk hotel. We hebben een dag genoten van het zwembad, eindelijk een goede pizza gegeten, de betonnen ‘Arc de triomphe’ replica bezocht en een bezoek aan de kapper gebracht alvorens door te rijden naar Pakse. De slaapbus was voor ons een nieuw fenomeen; een bus met smalle stapelbedjes langs de zijkanten waar één bedje voor twee personen bedoeld is. Je zou maar alleen reizen en gedwongen zijn lepeltje-lepeltje te slapen met je vreemde buurman…
Zodra we ’s ochtends vroeg aankwamen hebben we twee motorscooters gehuurd om het befaamde Bolaven plateau te verkennen. Voor de reiziger die niet het noorden van Laos heeft bezocht, is het deze plek waarschijnlijk een mooie kennismaking met de natuur die Laos te bieden heeft. Wij vonden de omgeving hier in het zuiden echter een beetje teleurstellend. Het zuiden heeft niet de bergen en de rotspartijen van het noorden waardoor het landschap minder spannend is. De gigantische watervallen die je tijdens deze trip tegenkomt zijn daarentegen ongelooflijk mooi en maakten het alsnog zeer de moeite waard. We overnachtten in houten hutjes aan rivieren en watervallen waar badende kinderen en grazende koeien voornamelijk het beeld bepalen. Hoewel we gewaarschuwd waren voor de 70 km lange ‘dirt road’ die terug naar Pakse leidt, besloten we toch deze route te rijden aangezien je hier de grootste watervallen vindt. Dat de weg - of laten we zeggen, de uitgehakte rotsen met enorme lagen oranje zand, stof en grind - zo slecht toegankelijk was, hadden we niet verwacht en vereiste de nodige rijvaardigheden en enorm veel energie. Maar als je halverwege uitkomt in een soort sprookjeslandschap met prachtige felle paarse bloemen tegen een rotswand waar een reusachtige 30 meter hoge waterval iedere seconde duizenden liters water naar beneden stort, heb je het gevoel beland te zijn in de ‘Tuin van Eden’.
Vol van dit prachtige aanzicht zocht Kirsten nietsvermoedend naar een plekje waar we konden zwemmen maar bleef ineens stokstijf staan omdat er op een halve meter afstand een grote groene sissende slang zijn hoofd opstak en klaar lag om toe te slaan. Het was ongelooflijk gek en eng om zo’n enorm beest in het echt te zien. Gelukkig blies de slang na een halve minuut de aftocht en konden wij onze tocht extra alert voortzetten. Het pad naar de onderkant van de waterval was echter niet te vinden dus toen we bij een helder poeltje boven aan een waterval uitkwamen (1m voor hij naar beneden stort ;) konden we de verleiding niet weerstaan onze kleren uit te trekken en een verfrissend bad te nemen om van de schrik te bekomen en ons op te laden voor de tweede helft van de rit.
Bedekt onder een dikke laag oranje stof kwamen we na vijf uur rijden eindelijk kapot in Pakse aan van waar we de volgende ochtend de bus naar Siphandon, oftewel 4000 islands, namen. Dit is het zuidelijke puntje van Laos waar de Mekong zich verbreedt en er meerdere eilandjes in ontstaan. Op zich is er naast de watervallen niet zoveel te beleven, maar voor twee dagen relaxen in een hangmat met uitzicht op de palmbomen en de rivier is het een heel prima plek. Hier werd het alweer een stuk heter (41 graden) maar daar moesten we ons toch op voorbereiden aangezien Cambodja en zuid Vietnam waarschijnlijk nog warmer zijn in deze tijd van het jaar.
Ook hier zijn er verschillende kleine winkeltjes waar je tripjes kunt regelen, waaronder de zestien uur durende busreis naar Siem Reap in Cambodja. Verstand op nul en vooral genieten van de prachtige natuur die Cambodja biedt; uitgestrekte akkers met hoge palmbomen, witte koeien en houten huisjes, precies zoals je het zelf uit zou tekenen.
Het land heeft een heftige recente geschiedenis achter de rug; we zien weinig oudere mensen maar ontzettend veel jonge, super vriendelijke, glimlachende, gemotiveerde en goed Engels sprekende jong volwassenen en kinderen, zowel in de stad als op het platteland. Ondanks de soms schrijnende armoede geven ze ons een heel warm en welkom gevoel. Iedereen probeert iets aan je te verkopen maar ze doen dit op een hele vrolijke sympathieke manier. Hoewel we weinig bedelaars zien, zijn er opvallend veel kinderen die zelfgemaakte armbandjes en kaarten verkopen om hun school te kunnen betalen of hun ouders te ondersteunen. Een goed doel waar we graag aan bijdragen.
Siem Reap heeft wederom een hele fijne ontspannen Franse sfeer met een gezellige markt en vele fantastische restaurantjes. De stad is de toegangspoort tot Angkor Wat, een hindoeïstisch- boeddhistisch gigantisch tempelcomplex – of beter gezegd, een gebied ter grootte van een middelgrote provincie waar iedere tempel weer een stad op zichzelf is - dat circa 1000 jaar geleden gebouwd is en tot één van de zeven wereldwonderen behoort. Door de hitte besloten we de verkenningstocht toch niet per fiets te maken, maar maakten we een goede deal met een allerleukste tuk-tuk driver. Drie dagen lang haalde hij ons tussen 5 en 6 uur ‘s ochtends op en bracht ons naar de verschillende tempels. Normaal gesproken zijn we na een dag wel tempelmoe, maar zoiets prachtigs en ongelooflijk indrukwekkends als Angkor Wat hebben we nog nooit gezien. Elke tempel is een wonder op zich; door de grootte, de perfecte details of door de door boomwortels overwoekerde wildernis. Werkelijk prachtig en een hoogtepunt van onze reis.
De tocht van Siem Reap naar de hoofdstad Phnom Penh was een dodemansrit en we hebben een paar keer het gevoel gehad aan een groot ongeluk te zijn ontsnapt. In landen waar een rijbewijs te koop is en waar broekies van achttien een bus mogen besturen, is het vragen om problemen.
In Cambodja ligt opvallend veel afval langs de weg, zowel op het platteland als in de stad. Dit in combinatie met het soms open riool maakt sommige delen van de miljoenenstad Phnom Penh erg onaangenaam maar de inwoners lijken er niets om te geven. Gelukkig is ook deze stad in beweging en zie je veel mooie architectuur en goede restaurants, dit in combinatie met het oorspronkelijke Cambodjaanse leven zoals grote witte koeien op de weg die een huifkar voort trekken, maakt het de moeite waard er een paar dagen te blijven.
De voornaamste reden voor een bezoek aan deze stad is echter vanwege de musea en gedenkplaatsen die het verhaal van Pol Pots Khmer Rouge vertellen die tussen 1975 en 1979 de gehele samenleving op beestachtige wijze heeft ontwricht. Onze ontmoeting met een van de zeven overlevenden uit de Tuol Sleng gevangenis waaruit twintigduizend Cambodjanen zijn afgevoerd naar Choeung Ek, een Killing Field waar men grof werd afgemaakt en in massagraven werd gegooid, was bijzonder en confronterend. Wanneer je de Killing Fields bezoekt en bedenkt dat circa 35 jaar geleden bijna twee van de ruim zes miljoen Cambodjanen zijn vermoord of als gevolg van ziekten en honger zijn overleden omdat de brute leider een agrarische communistische samenleving wilde realiseren waarbij hij intellectuelen, of bijvoorbeeld mensen die een bril droegen, als staatsvijanden zag, is het ongelooflijk goed om te zien hoe de Cambodjaan met dit verleden omgaat. Ze zijn vrolijk, positief, werken hard en praten openlijk over de geschiedenis; wanneer het land zich zo blijft ontwikkelen, ligt er hopelijk ook voor de arme Cambodjaan een mooie toekomst in het verschiet.
Na al deze indrukken waren we toe aan ontspanning. In het kleine kustplaatsje Kep, gelegen aan de Golf van Thailand, hebben we een paar dagen niets anders gedaan dan zwemmen, zonnen, lezen, fruitshakes drinken en genieten van visspecialiteiten in goede restaurants. Met honderden tegelijk worden krabben hier dagelijks binnengehaald en ook wij genoten van deze lekkernij. In Kep maakten we ons op voor de eindbestemming Vietnam. Ho Chi Minh City (Saigon), here we come!
-
04 Maart 2012 - 02:14
Oma Stans:
op deze slapelozen nacht enorm genoten van jullie reisverslag en alle foto"s
jammer dat alles nu extra vlug gaat en wat zal het hier dan saai zijn maar ook hier zijn lekkere
visjes en ook weer anderen uitdagingen en 1 ding is zeker dit kan niemand jullie afpakken
nog een paar goede weken liefs oma -
04 Maart 2012 - 07:07
Koen:
gaaf! -
04 Maart 2012 - 09:27
Meindert En Marian:
Bram en Kirsten, wat een geweldig avontuur ,hier kunnen jullie de rest van je leven herinneringen mee ophalen,het voegt heel veel toe aan jullie verdere leven .
geniet nog maar een maandje en doe ervaringen op!
-
04 Maart 2012 - 09:49
Dieneke:
Gisteren hebben we weer eens uitgebreid geskyped, dus jullie verhalen al wat 'meebeleefd', maar nu ik het weer lees en de foto's zie merk je steeds weer van WAUW, wat maakt het stel veel mee, een pure en ongedwongen reiservaring, die niemand je meer afneemt, maar de ander wel doet beseffen dat er zoveel moois te zien valt op de wereld. Ik hoop echt delen van jullie trip eens met eigen ogen te zien en te ervaren. Niet alles hoor, want bepaalde busreizen zijn niet bepaald een pretje, ook het zippen hoeft van mij niet, maar ik kan me voorstellen dat jullie het een te gekke ervaring vonden. Goed dat er steeds van die relaxmomenten zijn waarop je je indrukken kunt verwerken, dat kun je doen als je zoveel tijd hebt. Die tijd begint voor jullie nu te dringen, 30 maart komt in zicht, maar voor menigeen is drie weken al VAKANTIE, dus lieve Bram en Kirsten geniet er nog voor de volle 100% van! Mooi dat jullie je ook steeds zo realiseren: 'Wat zijn we toch een bofkonten, dat we dit kunnen doen' , ja dat zijn jullie ook!!! We genieten erg mee en gunnen het jullie van harte!
Een dikke kus en heel veel liefs van mama / Dieneke
-
04 Maart 2012 - 12:08
Fokke:
Op een ietwat mistige zondagochtend in Blokzijl is jullie avontuur wel in schril contrast met wat wij hier "beleven". Wat een mooie foto's trouwens!
Geweldig, dat jullie dit allemaal kunnen meemaken. Ik wens jullie nog heel veel avontuur in Vietnam en geniet nog lekker van de laatste weken. Wij kijken natuurlijk alvast uit naar 30 maart... (sorry) -
04 Maart 2012 - 12:32
Lian En Oma:
Lieve Kirsten en Bram,
Wat een fantastische verhalen. Heerlijk dat jullie zo genieten en mooie ervaringen op doen.
Nog een maandje. Wij kunnen ons er iets bij voorstellen dat jullie nog veel meer willen zien, mee willen maken en er over dromen om de terugreis uit te stellen. Geniet nog maar volop.
Dikke kus van Oma en Lian -
05 Maart 2012 - 04:58
Suus, Rik En Noa:
Lieverds,
Wat weer een super verhaal! Wat maken jullie toch geweldige dingen mee! Ben zo blij dat ik via jullie ook dit deel vd wereld weer mee mag ontdekken! Nog eventjes... Tijd zal om vliegen dus zuig elke minuut van deze laatste weken op, geniet nog van alle mooie indrukken, de rust en ongedwongenheid en van elkaar! Straks razen jullie weer door hectisch Nederland..... Waaaahhhh! Nog maar even niet aan denken geloof ik ;-)))
Liefs en minikusje van Noa -
05 Maart 2012 - 18:43
Jeannette:
Hallo lieve mensen,net terug van sinderen lekker wezen klussen bij Aart en Anna.
Wat gaat de tijd toch snel jullie zijn alweer begonnen aan de laaste indruken van denk ik zo een onuitwisbare reis . Geniet maar lekker en zien jullie bij de opening 27 april doeiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Vele knuffels uit Noordwijk -
05 Maart 2012 - 19:00
Gerdien:
Herkenning alom en zo mooi te lezen hoe jullie genieten van dit mooie werelddeel. Nog eventjes...
Love you -
05 Maart 2012 - 22:16
Bjorn:
Erg mooi verhaal weer. Goed dat jullie ervoor kiezen om regelmatig de alternatieve route te nemen zodat je wat meer van de lokale cultuur proeft.
Balen voor jullie dat het er weer bijna op zit, dus nog maar even het maximale uit de resterende tijd halen. Lijkt mij wel erg leuk om jullie binnenkort weer in NL te mogen zien! -
06 Maart 2012 - 00:57
Jolijntje:
Wauwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwww vet mooi! -
06 Maart 2012 - 09:46
Esther:
wauwie.. alweer wauwie. wat zijn die reisverslagen toch goed, die kan je later fijn weer teruglezen als jullie weer thuis zijn en de herinneringen dreigen te vervagen. maaarrrrr zo ver is het nog lang niet!! jullie hebben Vietnam nog voor de boeg! Dat wordt vast de kers op de slagroom of de slagroom op de taart of zo.
de foto's zijn weer schitterend, wat zijn jullie toch een bofferds!
xxxx xxxxx xxxxx xxxxxx -
06 Maart 2012 - 16:15
Winny Kikkert:
woh!!!! wat weer genieten van jullie verslag. Ik keek er al naar uit!Schitterend en bedankt! Ook de foto's super!!! Kom woorden te kort vooral dit mooi's te mogen lezen.En zo leuk en duidelijk geschreven..Nu gaat jullie tijd snel voor .....richting huis!!Ook een rare gewaarwording voor jullie. Dat wordt behoorlijk afkicken!!!! Maarrrrrr ook nagenieten!!! en dat is het belangrijkste.Dit is een belevenis waar jullie je leven op kunnen teren.. Zo mooi!!!Geniet in saigon ....... Miss Saigon!!!! (heb ik nog niet gezien speelt nu wel in het land) Van hier een dikke knuf en lieve warme groet!!winny -
18 Maart 2012 - 17:22
Mam:
Dag lieverds,
Nog twee weken genieten in Vietnam en dan vliegen jullie weer naar huis. Ik heb gekeken op internet naar Hoi An en Hue en het ziet er boeiend uit. Ben erg benieuwd naar jullie belevenissen daar en naar wellicht jullie treinreis van 15 uur naar Sapa in de bergen. Fijn dat jullie ons steeds op de hoogte houden en skype is toch wel een hele goede uitvinding! Wat een geweldige ervaring dat jullie dit kunnen doen en zoveel van de wereld al hebben gezien, al die verschillende culturen geproefd, echt heel bijzonder.
Nog veel plezier de komende periode op reis, daarnaast is het ook heerlijk om jullie weer te zien!!
Hele dikke kus en knuffels van ons, Fok en Mam -
17 Oktober 2017 - 21:59
Ron Stachowiak:
ik denk dat menigeen hier niet alleen ontwaakt bij zonsopkomst door hanengekakel maar vaak ook al kort na middernacht ,dus de nachtrustkwaliteit zal zeker een van de pijnpunten zijn geweest van deze reis ,
verder een een informatief reisverslag ,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
